شوهازا من دم برت و نگندان تی نشانا
تو وقتی مبی نیست ان مزه باغ جهانا
من هنچو گمان کت که نین همراه ان همیشه
ای رنگا سد ان نیستت کسا شک و گمانا

کی زانت که چه پیماء گوزنت مرچیگ و باندات
کی زانت که چشین حالت کیت یکین دمانا
بی تو نه ادا زندگ بان نین که مرا من
تو بیا که من قربان کنان په تو ای جانا

تی واهگ راها ای غمان درستان من سگان
هر یکی ترین بییت و بجنت گرمین شگانا
بی تو من نبان همبل و هچ ترسی منا نی
تران من ادا حال دیان پیر و جوانا

تهنا کت محمد تو شتی حالی بگر گون
بلگین آنگیگ ان غم دردانی نوانا

محمد روانبد