تــئی دوری ءِ گمــاں واب نگاھانی شتہ
تو نزان ئے بے ترا چینچو ما شپ سھب کتہ


برے تھنا کہ بئے نند ئے منا یات کن ئے
پہ منا باریں کدی تو دل ءَ سوگات کن ئے


بِلّے ویراناں سنم زندگی ءَ شر یادیں
تئی مھبت مئے دل ءَ باگ ءِ وڑ ءَ آبادیں

ھر شپ ءَ کاینت منا یاد ءُ ھیال زُلپانی
گش ئے زھیروار دل ءِ واب مرایت چمانی

————————————
وپا ءِ شھر ءِ تہ ءَ وھدے بے کرار بیاں
سرگراں زیراں دل ءَ گوں ترا دُچار بیاں

یکبرے دیستہ تئی ماھیں گلیں پیشانی
ھمائیں واب شتہ چہ دوئیں مئے چمانی


وپا ءِ شھر ءِ تہ ءَ وھدے بے کرار بیاں
سرگراں زیراں دل ءَ گوں ترا دُچار بیاں

یکبرے دیستہ تئی ماھیں گلیں پیشانی
ھمائیں واب شتہ چہ دوئیں مئے چمانی

—————

رھسراں اوشت ئے مدام تو منا توار کن ئے
اے وڑا زانــاں منا روچے وتی یار کن ئے

رھگوزی چارئے منا چماں تو خمار کن ئے
مھر ءِ گلباگ ءَ دل ءَ زور ئے سنم گار کن ئے

شعر بنداں تی سرا میل ءَ دل ءِ نازیناں
پہ تئی ھاتر ءَ من ماہ ءَ زمین ءَ نادیناں

انچو دوستیں ما گش ئے دو بدن گوں یک ساھیں
داں کیامت ما دوئیں ھوریں مدام ھمراھیں

——————

وپا ءِ شھر ءِ تہ ءَ وھدے بے کرار بیاں
سرگراں زیراں دل ءَ گوں ترا دُچار بیاں

یکبرے دیستہ تئی ماھیں گلیں پیشانی
ھمائیں واب شتہ چہ دوئیں مئے چمانی

وپا ءِ شھر ءِ تہ ءَ وھدے بے کرار بیاں
سرگراں زیراں دل ءَ گوں ترا دُچار بیاں

یکبرے دیستہ تئی ماھیں گلیں پیشانی
ھمائیں واب شتہ چہ دوئیں مئے چمانی