<<نور ءِ داستان>>

بهار ءِ پل ءِ مناں زمستان
من انگر ءُ آس توئَے گلستان

چراگ ءِ چم ءِ بے تو تهار اِنت
من مرتگیں آس توئَے جلکشان

وتی من شوھازءَ رند ترا دیست
کہ من تواں تو ، منی دلءُ جان

تو ھمنفس مئے تو ساہءُ وس مئے
من مرگ ءِ چکّاس توئَے ابدمان

من کاگدانی تهاریں کسّہ
تو دپتران ئَے تو نور ءِ داستاں

تو یک ءُ تهنا سرجم ءُ برجم
مناں کہ بے تو بے سر ءُ سامان