گژن کتہ سینگءَ ھون دلءَ داشتگاں
بزگءُ بیچارگءِ لوگ پدا پروشتگاں

گرسنگی در سینہ ام حبس است وخون دل میخورم
خونہ ی بیچارہ ھا، بار دگر ویران گشت

مئیتگءُ بازارنیست پروشتگاں دیوار نیست
ھرگورءَ بربادی انت بزّگاں آرام نیست


نہ روستایی موندہ نہ دیواری است
ھر طرف بربادی؛ آرامشی نیست


لاڈوکیں ماتءُ گھار کشتگاں آپءَ منی
اوردُکیں زھگءُ کماش برتگاں سیل ءَ منی


مادرو خواھر نازنینم زیر آب غرق، شدند
بچھای کوچک وپیرمردھا رو سیل برد

پہ وتن ھاکءَ وتی زندگی کربان باں
گار بئیاں گم اِدا گل پدا تالان باں

برای خاک وطنم زندگی ام رو فدا میکنم
غم ھا از بین میروند و خوشیھا باز میگردند

-------
کورس،
سرحدءُ مکران گوں یلیں پُسّگاں
ھورءُ تپاکاں پہ وتن زندگاں

سرحد و مکران با جوانان خود
اتحادند برای وطن زندہ اند

بیا ءِ بلوچاں پدا یک مُشت بئیں
ھک ءِ ھساب ءَ گریں بودشت بئیں


بیاید بلوچھا، یک مشت میشویم
از حق خود دفاع کنیم با جرات

---------

شھرءِ مساپر پدا گار وتی منزلءَ
واجہ ءِ دستوریں کہ آس بدے جنگلءَ

مسافر شھر راہ ھدف را، گم کردہ
دستور کدخداست کہ جنگل رو آتیش بزن

گندلاں واباں بلہ مسترءُ رھشون مئے
بلّی گسءَ درکپاں مردمانی جون مئے


خواب اند زیر پتو این ھمہ مسؤل من
بذار تو ھر خونہ جسد مردم بی افتد


سرین وتی بستگ اش بیلءُ مزاراں منی
انچو کمک ءَ وتی آتکگاں دیارءَ منی



کمر ھمت بستہ اند این جوانان غیور
برای کمک شتافتند در این دیار

ما پہ وتن آشکّیں آشکءُ دیوانگیں
بلّی سُچیں پُر بئیں آشکءُ پروانگیں


ماعاشق وطنیم عاشق و دیوانہ ایم
گرچہ خاکستر شویم عاشق و پروانہ ایم



-------

مشکلءُ رنجءُ گماں باج نبرتہ کسءَ
سکّی اں اوشتاتگاں مرد ھما جاگہءَ

در مشکلات کسی باج نبردہ زمن
در سختیھا ایستادہ اند مرد با، مردانگی

وھدءُ کدیم ءَ بگر سر مئے بلندیں بلند
کورشءِ گپءَ کناں کورشیں مئے نامءُ رَند


از قدیم و ندیم سرم با افتخار بلند است
از کورش سخن میگویم چون ز کورشم


پُشت ءَ نکنزاں کدی کمبرءِ وارس مناں
علم ءِ جھان ءَ گرئیں رُژن بئیں رھسراں




عقب نشینی نمیکنم مانند کمبر ام
علم دنیا رو پس میگیرم روشنی اش رو پخش میکنم


کودکیں بالاچ بئیں دژمن ءَ پہ آچ بئیں
ما رفیق دیمءَ روئیں تیر بئیں کارچ، بئیں
مانند خردسال بالاچ، برای دشمن آتیش، میشویم
ما رفیق جلو میرویم برای دشمن تیرو کارد میشویم